Dat es de Geschechte vam Jupp un dem Maria
Nu wual ech ens de Geschechte vertellen, die de Lukas emm Kapitel 1, Vers 1-19 vörr völlen Joahren oppgeschriewen hätt.
Also, die ess nit van mir.
Su vörr tweidusend Joahren woar in Rom de Augustus Kaiser van völl Volk op der Weilt.
On een Syrien, dat es do wo sech de Araber on de Israelis nit verknusen küanen, do woar de Quirinus, de Behölpsmann vam Augustus, an de Regierengk.
De Augustus goff domols en Gesetzt ruut, dat jiederiener getault wären süal. dat woar et ierste Kiar, dat en ganz Volk getault wuord. Äwwer de rechtege Grongk woar dat Inschriewen in de Stüerbüöker, denn die bruckden domols uoch Geild, wie hüedigen Dags uoch.
So muos uoch die Jupp van Nazareth met siener Verlowten, demm Maria op Bethlehem aan schlappen, de do woar ihr Herkuomes.
Äwwer dat Maria druog jett unger dem Schottelduok. De Jupp woar dat äwwer nit gewesen, da woar de hielige Giest. Du Jupp wual sech alt do duor doann. Sonnen Engel har dem Jupp äwwer gesait, he süll doch bie dem Weäten bliewen.
(Äwwer dat heet nit de Lukas geschriewen, demm woar dat secher to schienannt, dat hätt de Mattes em Kapitel 1, Vers. 19-20 geschriewen)
De Jupp woar en armen Keärl, he woar Schreiner. De har wall nen Liempott, twei odder drei Seegen (wo hee die her hät, wiet eech nit, ut dem Remsched woaren die äwwer nit). He har uoch nen Hubbel (de woar uoch nit vam Emmerich ut der Herderstroote).
Äs he op den Stip lostrekken muoß, do hätt he sech en gebrukden Esel (son Secondhand Esel) beim Noahber gelehnt. Domit send die Twei op Bethlehem aan klabastert. Äs die do ankuomen, woar et alt temlech düster gewoaren. On Ongerkuomes fongen die Twei äwwer nit. Förr son Viersteänen-Hötte haren se kein Geild on sonn Jugendherberge goof et noch niet. Tuom guoden Eng kuonen se noch en nem Stall unger kuomen. On op ienmol geng dat met dem Maria los. On em ruppdiwupp woar de kleng Bönsel do! Äwwer wohenn domet? Do kuom de Pork en de Kreppe, denn ne Bettstaat haren se jo nit. Domet de Kleng niet so peßpullnackeg woar, kreg he nen paar guode Klöngeln aan. De Jupp stong dobie on bekiek sech den Jongen. He woar jo nu de Stiefvader. On dat kleng Jüppken woar uoch owwendrinn noch uniehlich, weil de Jupp on dat Maria jo noch net bestatt woaren. De Diersch en dem Stall bekieken sech uoch dat Speelwerk on woaren plester baff.
Wat do nu geschon woar, dat suol nu alle Weilt gewahr wäeren, äwwer wie sall dat goan? Denn Tüpitter on dat Lenneper Kriesblatt goof et uoch noch nit. Äwwer us Herrgott wuoß sech te helpen. He scheckden en paar guote Engel met nem Trööthorn dur de Gegend. Die makden tämlichen Radau, dat de Schööper op dem Feild de Boxen bewten. Iener van der Engelsschwitte riep die Schööper aan un sait: Jet brukend keenen Schiß tu han, önk is der Hielangk geboren. Makend önk op de Hosensocken on gonnt no Bethlehem, do köchet dat Kengk fengen, dat lieht en nem Stall ener Kreppe. En gruoten Steän sall önk den Weg wiesen.
Do trokken de Schööper los und lieten de Dier alleng op de Wedd. Äs se sech dat Kengk besiehn hatten, vertaulten se dat allen Lüden, ault und jongk.
Hüdegendags wierd dat üöwerall op de Weilt äs Chressdag gefiert. Vörr den Dagen wüerd dann int Dorp gebusselt on völl Geild utgegewen, uoch vörr völl Onnüödig Tueg, dat ma nit es bruken kann. On no den Dagen wierd wier in dat Dorp geschlappt, un völles wier ömgetuscht.
Bös strackes un nechstes Joar
Önker Klärchen